Jón Sigurðsson var Vestfirðingur, fæddur að Hrafnseyri við Arnarfjörð 17. júní árið 1811. Foreldrar hans voru Sigurður Jónsson, prestur þar og kona hans Þórdís Jónsdóttir. Voru þau þrjú systkinin, Jón elstur, en hin voru Jens og Margrét. Tæplega 18 ára gamall fór Jón úr foreldrahúsum til Reykjavíkur, þar sem hann tók stúdentspróf. Frá 1833 til 1845 bjó Jón Sigurðsson í Kaupmannahöfn við nám og störf. Vorið 1845 hélt Jón áleiðis til Íslands og um haustið voru þau Ingibjörg Einarsdóttir unnusta hans gefin saman í hjónaband í Dómkirkjunni í Reykjavík. Jón Sigurðsson var fremstur í flokki í sjálfstæðisbaráttu Íslendinga, hann var 10 sinnum kjörinn forseti þingsins og hefur enginn maður gegnt þeirri stöðu jafn lengi. Árið 1848 afsalaði Danakonungur sér einveldi. Þá birti Jón Hugvekju til Íslendinga og var það stefnuskrá hans í sjálfstæðisbaráttunni, sem flestir Íslendingar fylgdu undir forystu hans. Jón Sigurðsson andaðist í Kaupmannahöfn 7. desember 1879 eftir nokkurra mánaða erfið veikindi. Kona hans, Ingibjörg, sem hafði verið við sjúkrabeð manns síns, lést svo níu dögum síðar en hann. Þau hjón hvíla í kirkjugarðinum við Suðurgötu í Reykjavík. Á silfursveig sem Íslendingar í Höfn settu á kistu Jóns stóðu þessi orð: "Óskabarn Íslands, sómi þess, sverð og skjöldur."